خیلی از مردم با خوردن قرص های نیروبخش , اشتها کم کن , چیزی جز آب‌‌ نمی‌خورند . هر روز با رفتن بر روی ترازو وزن بدن خود را بررسی و چه بسا در اوایل کار از پیشرفت بدست آمده خوشحال هم‌‌ می‌شوند . این درست است که بدن بعد از مصرف مواد قندی موجود در انبارهای خود شروع به استفاده از چربی‌‌ می‌کند ولی گرسنگی درازمدت در چند و چندین روز به هیچ عنوان صحیح‌‌ نمی‌باشد و چون با این کار حالت اسیدی در بدن ایجاد‌‌ می‌شود و بدن به علاوه بر چربی از پروتئین نیز استفاده‌‌ می‌کند .

پروتئین‌ها خشت زیربنای بدن‌‌ می‌باشند , با تحلیل آنها درست است که وزن شخص بطور قابل ملاحظه پایین‌‌ می‌آید ولی آسیب شدید به زیربنای بدن‌‌ می‌رسد . پس از این که رژیم مزبور کنار گذاشته شد و یا شخص توانایی ادامه آن را از دست داد , چربی از دست رفته به زودی جای خود را پر‌‌ می‌کند ولی پروتئین از دست رفته حتی با خوردن مواد پرئتئینی به حالت اول برنمی گردد .

اینگونه رژیم‌ها معمولا با ورزش همراه نیست ( ورزش پروتئین‌‌ می‌سازد ) و اگر شخص رژیم گرفته اقدام به ورزش هم کرده باشد , ولی بعلت گرسنگی توانایی خود را برای ورزش کارساز از دست‌‌ می‌دهد .

بدن در سوخت وساز خود همیشه از ۳ ماده , یعنی قند , چربی و پروتئین استفاده‌‌ می‌کند . سوخت و ساز همان طوری که از معنی آن آشکار است شامل سوزاندن و ساختن‌‌ می‌باشد به عبارت دیگر تجزیه و ترکیب .

با ادامه گرسنگی , بدن بیشتر از تجزیه استفاده کرده و از سهم ترکیب کم‌‌ می‌کند که این کار ابدا به سود بدن‌‌ نمی‌باشد و پیامدهای آن بسیار زیان بار است چون با اینکار ما تیشه به ریشه بدن‌‌ می‌زنیم . پرخوری و عدم تحرک ترکیب چربی را بیشتر‌‌ می‌کند .

منبع : کتاب ۱۰۰ خوردنی ممتاز برای تندرستی , لاغری و طول عمر